INFANTICIDIUM

INFANTICIDIUM

eiusque degustatio, inter alia scelera, quorum infamiâ Christiani aspergebantur, sub Impp. Ethnicis, praecipue iisexprobrata; quo nomine ad bestias damnabantur, ex l. Cornelia de Sicar. ut humiliores solerent vel bestiis subici, l. 3. §. 5. ff. ad leg. Corn. de Sicar. Censebantur autem inter humiliores Christiani, adde etiam. famosos, quos severius quam integrae famae homines, punivêrunt, leg. 28. §. 16. ff. de Poenis, qua de re vide Sam. Per. Comm. in LL. Attic. l. 2. tit. 3. Calumniae fenestram aperuisle primus videtur Simon Magus, quem postmodum secuti Menander, Carpocretes, Nicolaitae, et Gnostici, hanc detestandam de Christianis opinionem confirmârunt. Pessimi enim hi mortalium feralia sua facta, et sacra omnibus tetriora sacrilegiis, Christianae cenae et Synaxeos nomine ornârunt. Quo factum, ut caecum acimperitum vulgus, propter nominis communionem et veros Christianos et abistis flagitiis alienissimos, sine discrimine insimularent, quasi monstra colerent, infantes vocarent, convivia incesta percelebrarent. Caraphrygas certe, Pepuzianos et Quintillianos tradunt Origenes, Euseb. Iustinus Martyr, Alii, de infantis anniculi sanguine, quem de toto eius corpore mimos punctionibus extorserint, Eucharistiam conficere miscentes sanguinem farinae, panem que inde facientes consuevisle: qui si mortuus esser, pro Martyre, sin supervixisser, pro magno Sacerdote habitum. Carpocratianos quoque et Florianos post occasum Solis in Eccl. convenisse, incesta convivia agitantes ex Philastrio et Epiphanio notum: quorum hic porro tradit, Gnosticos tenellum fetum in mortario pistillis contundere solitos, eum que admixto melle, et pipere, aliisque condimentis devorare. Cuiusmodi proin flagitiis hostes Christiani nominis aures vulgi adversus Christianos refellêrunt, sicque deteslabiles illos omnibus reddere conati sunt. Vide Suffr. Perrum, Comm. ad Athenagoram Apolog. pro Christ . Wowerium Notis, Alios. Non desunt tamen, qui etiam de haereticis praefatis falsa haec esle, et perverso nonnullorum Zeloni afficta aslerant. Num enim scelera tanta tacuislent Apologeticorum Scriptores, qui tamen tantae immanitatis nesuspicione quidem illas fectas onerârunt. Sane de Montanistis, idem, quae de Cataphrygibus aliisque diximus refert in Can. XII. Conc. CP. Zonaras, cum tamen nemo veterum, qui illorum haeresin refutavit simile quid de iis narreet. Vide Desid. Herald. Not. ad Minuc. fel. ubi Caecilius de Christianis: Infans farre contectus, ut decipiat incautos, apponitur ei, qui sacris imbuatur, is infans a tirunculo farris superficie, quasi ad innoxios ictus provocato, caccis occultisque vulneribus occiditur: huius, proh nefas! sitienter sanguinem lambunt, huius certarim membra dispertiunt, hac foederantur host â, hac conscientiâ sceleris ad silentium mutuum pignor antur etc. Quam vero in Christianos calumniam intorserant Gentiles, in hos egregie retorquet Octavius in seqq. cum ait, Hace utique de Deorum velirorum diseiplina desaendunt. Nam Saturnus filios suos voravit. Merito (Proin) ci in nonnullis Asricae partibus a parentibus infantes, immolabantur, blanditiis et osculo comprimente vagitum, ne flebilis hostia immoletur. Vide quoque supra ubi de Anthropophagis, et infra in voce Paedothysia: de Infanticidio autem Poenorum inprimis Sil. Ital. Bell. Pun. l. 4. v. 769.